La struttura

• Hic tyrannus ipse iudicavit (quam esset beatus).


• Nam (cum quidam ex eius adsentatoribus, Damocles, commemoraret in sermone copias eius, opes, maiestatem dominatus, rerum abundantiam, magnificentiam aedium regiarum) (negaretque) (umquam beatiorem quemquam fuisse), inquit:


• "Visne igitur, o Damocle, (quoniam te haec vita delectat), ipse eam degustare (et fortunam experiri meam?)".


• [Cum ille (se cupere) dixisset], iussit (conlocari hominem in aureo lecto), (strato pulcherrimo textili stragulo) (magnificis operibus picto), (abacosque compluris ornavit argento auroque caelato).


• Tum (ad mensam eximia forma pueros delectos consistere) iussit [eosque (nutum illius intuentis) diligenter ministrare].


• Aderant unguenta, coronae, (incendebantur odores), (mensae conquisitissimis epulis extruebantur):


• fortunatus sibi Damocles videbatur.


• (In hoc medio apparatu fulgentem gladium e lacunari, saeta equina aptum, demitti) iussit, (ut impenderet illius beati cervicibus).


• Itaque nec pulchros illos ministratores aspiciebat nec plenum artis argentum (nec manum porrigebat in mensam);


• iam ipsae defluebant coronae;


• denique exoravit tyrannum (ut abire liceret), (quod iam beatus nollet esse).

Torna al menu precedente